Second Life Machinima multimedialne widowisko w"realu"
Instalacja pod tytułem "Taniec śmierci" to alegoria o tym że śmierć jednoczy wszystkich ludzi. Taniec śmierci związany był głównie z uroczystościami pogrzebowymi, ale też z kultem płodności i odrodzenia. Powszechny w czasach pogańskich, w średniowieczu był tępiony przez kościół.
Był jedną z najpopularniejszych alegorii w sztuce plastycznej i literaturze późnego średniowiecza. Przedstawienia tego typu powstawały jako upomnienie przed nieuchronnym śmiertelnym losem, ale także jako wyraz rozczarowania marnością świata i skargi na przemijanie. Przedstawia on trupy w stanie rozkładu toczone przez robactwo, żaby czy węże, zmumifikowane zwłoki ludzkie lub szkielety w geście triumfu porywające do tańca przedstawicieli wszystkich stanów. Motyw ten ma zresztą wpływ do dzisiaj na wszystkie rodzaje sztuki w Europie.
Jednym z najsłynniejszych przykładów "Tańca śmierci",jest 60m duży mural namalowany około 1440 na murze cmentarnym w Bazylei w Szwajcarii przy Kościele Predigerkirche . Praca niestety została zniszczony w 1805 roku. Obraz poniżej jest częścią akwareli, który został namalowany jako kopia dużego fresku przed rozbiórką.
W listopadzie tańczący taniec śmierci zmartwychwstaną na krótki czas, nie jako obrazy, ale w instalacji na cmentarzu kościelnym stworzonej przez Petera Greenway'a.
THE DANCE OF DEATH / Taniec śmierci
Od 30 pażdziernika 2013
Freien, Totentanz., Kościół Predigerkirche
Second life machinina stała się częścią realnej instalacji. Dwoje sl_owych artystów Bryn Oh i Rose Borchovski zostało zaproszonych przez P. Greenway'a do stworzenia prac do tego projektu.
Peter Greenaway brytyjski reżyser i scenarzysta, jeden z najbardziej kontrowersyjnych twórców filmowych ostatnich lat. Z wykształcenia malarz. Swój kontakt z filmem rozpoczął pracą w Brytyjskim Centralnym Biurze Informacyjnym . Stworzone przez niego filmy krótkometrażowe oraz dokumentalne zdobyły wiele nagród. Filmy Greenawaya wyróżniają się przepychem wizualnym, odrealnieniem i swoistą teatralnością obrazu. Z licznymi cytatami kulturowymi oraz eksperymentalnym łączeniem stylów zaliczane są do czołowych osiągnięć postmodernizmu w filmie. Reżyser nie stroni również od wykorzystywania w swoich dziełach najnowszych technik audiowizualnych.
Do najbardziej znanych filmów Greenawaya zaliczyć można 8 i pół kobiety, The Pillow Book, Kontrakt rysownika, Brzuch architekta oraz Zet i dwa zera.
Z powodu dosyć śmiałych i odważnych scen wiele filmów otrzymało początkowo status "X-rated" czyli nie dopuszczonych do publicznych emisji. 6 października 2010 ASP w Gdańsku przyznała mu tytuł doktora honoris causa.
(wikipedia )
